Osteopatia to forma medycyny alternatywnej, która skupia się na diagnozie, leczeniu i zapobieganiu różnym problemom zdrowotnym poprzez techniki manualne. Jej początki sięgają końca XIX wieku, a za jej twórcę uważa się Amerykanina Andrew Taylora Stilla. Osteopatia opiera się na założeniu, że zdrowie człowieka zależy od harmonijnego funkcjonowania wszystkich układów i widzi ludzki organizm jako całość, w której umysł, ciało i duch oddziałują na siebie i są ze sobą wzajemnie powiązane, a elementy budulcowe ciała są zarówno pod wpływem wewnętrznej fizjologii i homeostazy, jak i zwrotnie na nią wpływają. Główne założenia osteopatii to:

• struktura i funkcja są wzajemnie zależne,

• zasada przepływu płynów jest nadrzędna,

• ciało posiada mechanizmy samoleczenia i samoregulacji,

• układ mięśniowo-szkieletowy jest podstawową maszynerią życia,

• całość jest czymś więcej niż sumą jej części,

• ruch to życie,

• praca według zasady: „znajdź to, napraw to i zostaw w spokoju”.

Still uczył, aby przypominać sobie anatomię i fizjologię w celu zrozumienia reakcji organizmu. Nie jest więc przypadkiem, że nadnercza płodu są proporcjonalnie dużo większe niż dorosłego. Sam poród jest wysoce stresującym, być może nawet najbardziej stresującym momentem dla organizmu i być może oznacza ostrzeżenie przed przeżyciami, które mogą po nim nastąpić. Planowanie leczenia jest niezwykle ważne. Wszyscy pacjenci powinni być postrzegani jako całościowy wyraz umysłu, ciała i duszy w odniesieniu do konkretnego miejsca i konkretnego czasu w swoim życiu. Still pisał: „Kiedy zrozumiesz w pełni regułę celowości i zastosujesz ją, chaos stanie ci się obcy we wszystkich walkach z chorobą”.